Młyn w Saugos został wybudowany w 1908 roku jako obiekt pomocniczy dla młyna w Vilkyčiai. W Vilkyčiai znajdowała się nie tylko zwykła młynarnia, ale cała stacja, która zaopatrywała Memel (dzisiejszą Kłajpedę) w mąkę. Gdy moc tamtego młyna przestała wystarczać, postanowiono zbudować nowy młyn w Saugos. Sprzęt potrzebny do budowy został przywieziony koleją z Niemiec. Początkowo mechanizmy młyna i tartaku pod nim były napędzane parą. Około 1936 roku zainstalowano jednocylindrowy silnik wysokoprężny. Podczas pracy co 30 sekund z komina wydobywał się kłąb dymu — znak, że kamienie mielą zboże. W 1953 roku, wraz z pojawieniem się elektryczności, zainstalowano silnik elektryczny.
Młyn został wzniesiony z cegieł wyprodukowanych w Szilutė – do dziś nie widać w nich żadnych pęknięć. Dziś młyn nie jest już częścią codziennego życia i nie miele zboża. Jednak dzięki pasjonatom dziedzictwa kulturowego, miejsce to jest ważne dla regionu i całej historii młynów na Litwie – zachowało się tu oryginalne wyposażenie technologiczne oraz autentyczne szwedzkie i niemieckie maszyny i wózki. Funkcjonował tu zarówno młyn, jak i tartak – ten ostatni istnieje do dziś.