Juknaičiai – przykład nowoczesnej architektury wiejskiej. Nazwa wsi została po raz pierwszy wspomniana w 1540 roku. Na początku XX wieku w Juknaičiai znajdowało się kilkanaście gospodarstw w pobliżu linii kolejowej oraz wiele małych samotnych zagród w okolicy. Duże gospodarstwa położone bliżej szosy Šilutė–Pagėgiai należały do wsi Blauzdžiai.
Juknaičiai – niewielka, dziś nieco zapomniana osada na Zachodzie Litwy, która niegdyś stała się niemal wzorcowym modelem małego miasteczka. Od 1964 roku, dzięki sprawnemu zarządzaniu kołchozem, w ciągu kilku dekad, oceniając według ówczesnych standardów, była to niezwykle dobrze zagospodarowana osada. Można tu dostrzec odzwierciedlenie idei miasta-ogrodu – wyjątkowo bogaty krajobraz wsi został zaprojektowany przez architektów Rūtę i Alfonsasa Kiškius. Już na początku lat 60. XX wieku infrastruktura Juknaičiai znacznie przewyższała nawet oczekiwania mieszkańców miast.
Nielubiane na wsi budynki wielorodzinne zyskały tu ciekawy regionalistyczny charakter. Osada została zazieleniona masywami drzew, krzewami ozdobnymi, klombami, trawnikami, a także ozdobiona rzeźbami dekoracyjnymi. W parku zasadzono „Gaj Nadziei”, w którym rodzice noworodków sadzili dęby i lipy. W 1996 roku samorząd rejonu Šilutė nadał Juknaičiai status osady-park, a jej krajobraz uznano za chroniony.
W Juknaičiai nie brakuje akcentów artystycznych. Symbolem miejscowości stała się drewniana rzeźba autorstwa rzeźbiarza S. Kuzmy – sokół siedzący na grzywie konia. Koń miał symbolizować pracę rolników, a sokół – duchowy wzlot i idee artystyczne. Inne rzeźby Kuzmy to „Eglė i Žilvinas”, „Płomień Przyjaźni”, „Macierzyństwo”.
Niedaleko Juknaičiai, we wsi Vyžiai, wznosi się piękny kościół ewangelicko-luterański zbudowany w 1865 roku. Kościół jest prostokątny, w stylu gotycko-romantycznym, z jedną wieżą, pięciokątną absydą i organami o 16 rejestrach. W masywnej wieży o wysokości 36 metrów znajdowały się dwa miedziane dzwony. Podczas wojny kościół został uszkodzony, a później przekształcony w magazyn zbożowy. W 1993 roku budynek został zwrócony luteranom, odrestaurowany i ponownie otwarty.
Na skraju wsi wznosi się Juknaičių Alkos kalnas, a w 2012 roku w Juknaičiai powstał i zdobi miejscowość amfiteatr.