Vainutas – miejscowość przygraniczna Żmudzi, położona w pięknej dolinie, gdzie rozpoczyna swój bieg rzeka Šyša. Po raz pierwszy w źródłach pisanych Vainutas został wspomniany w 1506 roku. W 1640 roku w Vainutas mieszkało 29 rodzin. Na początku XVIII wieku (podczas wojny północnej) miejscowość spłonęła, a nie pozostał w niej ani jeden mieszkaniec. Stopniowo życie w Vainutas zaczęło się odradzać – budowano kościół i szkołę, ale w 1853 roku miejscowość znów spłonęła. Jednak po każdej klęsce Vainutas szybko wracał do życia.
W latach 1853–1855 jako pomocnik sekretarza pracował tu Antanas Baranauskas – klasyk literatury litewskiej i poeta. Jego najsłynniejsze dzieło to poemat “Anykščių šilelis”, w którym opisał również pożar Vainutas. W 1856 roku zbudowano niewielki kościół, który w 1869 roku, z inicjatywy biskupa Motiejusa Valančiusa, został przebudowany. Przetrwał on do dzisiaj – murowany z kamienia, na planie prostokąta, dwuwieżowy z apsydą, wewnątrz trzy ołtarze. Plac kościelny otoczony jest kamiennym murem.
Miasteczko zdobią kapliczki poświęcone Antanasowi Baranauskasowi, krzyż dla Jana Chrzciciela, rzeźba pasterza, pamiątkowy kamień Odrodzenia, a także dąbrowa Odrodzenia upamiętniająca odzyskanie niepodległości Litwy. Przy wjeździe do miasteczka, na kamiennej platformie, znajduje się symbol Vainutas – dębowa armata.
Dziś, odwiedzając Vainutas, znajdziecie niewielkie, spokojne miasteczko, w którym czas płynie wolno, jak wody rzeki Šyša. Szkoła, kościół, sklep, cmentarz – wszystko jest blisko i łatwo dostępne. Wiosną i latem, gdy przyroda budzi się do życia, od strony Žemaičių Naumiestis przyjezdnych wita nazwa miejscowości ułożona z kwitnących polnych kwiatów.